కర్ణుడి దాన గుణాన్నే పొగుడుతారు. అసలు దీని వెనకున్న కారణమేమిటి?

ఒకసారి కర్ణుడి దానగుణాన్ని అందరూ పొగుడుతూ ఉంటే అది చూసి భరించలేని అర్జునుడు, తరవాత కృష్ణుడి దగ్గరకు వెళ్లి…. ఇలా అడిగాడు. బావా! నేను కూడా దానాలు చేశాను. చెప్పాలంటే అవసరమనిపిస్తే కర్ణుడి కంటే ఎక్కువ చేస్తాను. అయినా నన్ను ఎవరూ గుర్తించటం లేదు. అందరూ కర్ణుడి దాన గుణాన్నే పొగుడుతున్నారు. అసలు దీని వెనకున్న కారణమేమిటి? అని అడిగాడు. అపుడు కృష్ణుడు చిరునవ్వు నవ్వి ఊరుకున్నాడు.

ఆ సంభాషణ జరిగిన సాయంత్రం కృష్ణుడు, అర్జునుడు అలా వాహ్యాళికి వెళ్లారు. అక్కడ వాళ్లిద్దరికి ఒక బంగారు కొండ కనిపించింది. అర్జునుడు చాలా ఆశ్చర్యపోయాడు. అప్పుడు కృష్ణుడు అర్జునుడి వైపు చూసి….ఈ బంగారు కొండను దానం చేయి, అప్పుడైనా నీకు కర్ణుడి కన్నా మంచిపేరు వస్తుందేమో అని అంటాడు. అయితే కృష్ణుని మాటలు విన్న అర్జునుడు వెంటనే తన సేవకుల చేత…. చుట్టుపక్కల ఉన్న గ్రామాల వారందరూ ఆ బంగారాన్ని దానంగా తీసుకొమ్మని దండోరా వేయించాడు.

అన్ని గ్రామాల ప్రజలు రావటం మొదలుపెట్టారు. అర్జునుడు బంగారాన్ని తవ్వించి చిన్న చిన్న ముక్కలు దానం చేయటం మొదలుపెట్టాడు.ఎంత మందికి దానం చేసినా బంగారం తరగటం లేదు. జనం సంఖ్య పెరుగుతూనే ఉంది…. ఒక రోజు అయ్యేసరికి అర్జునుడు అలసిపోయాడు….

కృష్ణా…. ఇకపై దానం చేయాలంటే చిరాకుగా ఉంది… అన్నాడు… అప్పుడు కృష్ణుడు..నీకు దానం ఎలా చేయాలో చెబుతా అని కర్ణుడిని పిలిపించాడు. ఈ బంగారం కొండలు మాకు కనిపించాయి. వాటిని నువ్వు ఎవరికైనా దానం చేస్తే బావుంటుంది..’’ అని అన్నాడు.. అపుడు వెంటనే కర్ణుడు అక్కడున్న ప్రజలందరి వైపు తిరిగి ఇక్కడున్న ఈ కొండలు మీవి, వీటిని తవ్వి తీసుకువెళ్లండి..’’ అన్నాడు. అపుడు ప్రజలు అందరూ తమకు కావల్సినంత బంగారం తవ్వుకుని తీసుకెళ్లారు

అప్పుడు అర్జునుడితో కృష్ణుడు ఇలా అన్నాడు.. నీకు మనసులో బంగారంపై ఆశ ఉంది. అందుకే చిన్న చిన్న ముక్కలు పంచిపెట్టావు. కానీ కర్ణుడికి అలంటి ఆశ లేదు. అందుకే వారికి కొండ అంతా ఇచ్చేశాడు. దానం చేసేవారి మనసులో ఎటువంటి ఆశ ఉండకూడదు అప్పుడే ఆ దానం ఫలిస్తుంది అని బోధ చేశాడు శ్రీకృష్ణుడు.